Paspoort perikelen

dinsdag 14 december 2010 15:57 Gepost door Maud en Martijn 11 reacties
Een tijdje geleden hebben we onze tweede paspoorten naar Nederland gestuurd om via Den-Haag visums aan te vragen voor India en Pakistan. We hadden geprobeerd om dit in Amman en Damascus voor elkaar te krijgen maar niet gelukt. Via Nederland is het wel gelukt dat is het positieve nieuws! Maar nu moeten de paspoorten weer terug gestuurd worden naar ons. DHL gebeld met de vraag of het naar een vestiging in Iran gestuurd kon worden, nee hoor dit is geen probleem… DUS WEL! DHL verstuurd geen paspoorten naar Iran en geen enkele andere koerier doet dit omdat hier alles dubbel door de douane gaat. Veel wordt tegen gehouden of verdwijnt…



Brug midden in Esfehan
 
Duss hebben we wel een visums  maar geen paspoort  daar kom je niet ver mee. We kunnen Iran ook niet uit om het ergens anders naar toe te laten sturen want we hebben een single entry visum. En om de bus dan alleen te laten terwijl je niet weet of je een nieuw visum krijgt is ook geen optie.

die linker is leuk, kan ik die ook kopen?

Gelukkig  is onze helpdesk Nico er nog, dus die heeft wat rond zitten bellen met ambassades ed. En er is een optie: via de diplomatieke post kan het verstuurd worden. Maar geen garantie dat het aankomt en je bent ook niet verzekerd. Aangezien het de beste (en de enige) optie voor ons is, doen we het maar, fingers crossed. Maar dat betekend wel terug naar Teheran, terwijl we al redelijk zuidwaarts zijn gegaan. We hebben er over gedacht om met de trein te gaan 3,5 dollar pp maar ja we rijden die 900 km ook zelf voor 1 dollar diesel haha dus doe we dat maar…
Mooie zandduinen om vanaf te rennen...

Gelukkig was het niet moeilijk om de huidige visums te verlengen. Het kostte 6 uur, 2 pasfoto’s met hoofddoek, en 40 dollar. Maar we mogen tot 8 januari blijven! Nadeel is we kunnen hier niet pinnen dus we hebben nog steeds hetzelfde budget…

Midden op de zoutvlakte kamperen

In Teheran aangekomen lezen we in de mail dat we de volgende dag onze paspoorten al kunnen afhalen, wat een timing. De Nederlandse Ambassade reageert wel zeer verbaasd en snapt niet hoe het ons gelukt is de diplomatieke post service te gebruiken. “Daar is het niet voor bedoeld” jaja, whatever, we zijn zo opgelucht, we hebben onze paspoorten met visa’s!!
ps. we willen nog 1 ding hieraan toevoegen, het beeld wat 'het westen' van Iran heeft komt totaal niet overeen met de werkelijkheid! (we krijgen nl aardig wat mail over onze veiligheid :-))
  • De mensen zijn hier zooooo ontzettend vriendelijk!
  • Het is hier veel veiliger dan in Nederland (echt waar!), we worden zelfs alleen achtergelaten in een shopje waar de hele kasinhoud gewoon voor het grijpen ligt...
  • We worden regelmatig (bijna elke dag) uitgenodigd bij mensen thuis zonder enige bijbedoeling...
  • Aangezien we de enige westerlingen zijn hier op straat, zijn wij een bezienswaardigheid op zich en praten we ons suf....
 Wij vinden het hier geweldig! dus niemand hoeft zich druk te maken :-)


Liefs M&M

En dan waren er nog de foto's 

Iran, waar de diesel gratis is

zondag 5 december 2010 17:09 Gepost door Martijn & Maud 6 reacties
Landen: Turkije, Iran
Km: 251.614
De verwachte cultuurshock is uitgebleven, vooral ik (Maud) had verwacht dat ik wel even een paar dagen zou moeten wennen aan Iran. Maar blijkbaar zijn we in Syrië en Jordanië zo gewend geraakt aan de burka’s, het gestaar, en de man-vrouw relaties die iets anders zijn dan de westerse, dat het hier allemaal meevalt. Waar ik in Syrië niet aangekeken werd door sommige mannen, praten ze hier soms alleen met mij en staat Martijn er een beetje bij. Er zit blijkbaar toch veel verschil tussen de Arabische cultuur en de Perzische cultuur waar Iran onder valt.
De grensovergang:

25 november zijn we vanaf de VW garage richting de grens gereden, 200km door prachtig bergachtig gebied richting Yüksekova waar we bij Esendere de grens overgaan. In Yüksekova aangekomen voelt alles een beetje vreemd, auto’s spookrijden en een taxichauffeur stopt ons, we begrijpen hem niet maar dan gebaart hij ons iets met schieten. Terwijl we voorzichtig verder rijden zien we opeens dat er aan de andere van de straat allemaal autobanden branden en er allemaal troep ligt. Zo te zien zijn er opstootjes geweest de avond ervoor tussen de Koerdische bevolking en de overheid. Dat verklaart opeens ook allemaal de spookrijders, wij dachten alweer rare turken en hun verkeergedrag… het was dus toch ergens goed voor.


We vragen ons even af moeten we verder rijden, maar op straat is het redelijk druk er lopen ook meisjes en vrouwen en kinderen en daarnaast waren we als er echt wat groots aan de hand was wel tegen gehouden door de militaire posten verklaren we tegen onszelf. Uiteindelijk als we het stadje uit rijden blijkt dat ook zo te zijn. Niks aan de hand.



De grens overgang zelf is een eitje! Totaal wat anders dan we op forums gelezen hadden. Binnen een uur hadden we alles geregeld! Bij de grens zelf blijkt dat Martijn en ik apart de grens over moeten, hij met de auto via de buitenkant en ik binnendoor. Dat voelt toch een beetje onwennig omdat we normaal altijd samen de grens over gaan en we elkaar hebben om op terug te vallen. En dan moet ik ook nog die sjaal op mijn hoofd binden wat natuurlijk niet gaat omdat er een hele rij mensen staat te kijken. Met geen idee hoe dat ding op mijn hoofd zit loop ik dan ook onwennig naar de rij. pff de eerste dag is altijd een beetje vreemd. Als ik Martijn weer zie is bijna alles geregeld we mogen erdoor en de auto ook! Zelfs zonder de een dure dieselkaart die verplicht is voor dieselauto’s. Komen we er dan weer mee weg. In Syrie heeft het ons in totaal 200 dollar gescheeld door bij de grens te zeggen dat we een benzineauto zijn.
Bij de grens ontmoeten we ook Payam die goed Engels spreekt en nodigt ons uit om mee te gaan naar zijn familie in Tabriz waar we uiteindelijk 2 nachten verblijven. Hij laat ons de stad zien en is onze gids. De eerste indruk van iran is, huh, de stad is modern… na een week kunnen we dan ook wel zeggen dat Iran ons alleen maar positief verbaasd!





IranLand van 70 miljoen inwoners waarvan 70% onder de 30. Oppervlakte 1.648.000 km met bergen, woestijn, zee, goede snelwegen, steden die moderner zijn dan je zou verwachten. De munteenheid is de rial €1 = 14.111 (we zijn dus miljonair!)


TankenHet liefst zou Martijn er een hoofdstuk aan wijden, ik heb hem nog nooit zo blij gezien. We tanken namelijk……. 80 liter voor minder dan een euro!!! Jaja we betalen 1 eurocent per liter! Das nog goedkoper dan water in Nederland. Het is echt geweldig! Waar we in buurland Turkije nog het meest betaalden €1,50 per liter is het hier bijna gratis, als er wat langs de tank loopt doen ze er hier dan ook niet moeilijk over. De verplichte dieselkaart die je nodig hebt om te tanken hebben we tot nu toe niet nodig gehad, we hebben al 3 keer getankt op kaarten van vrachtwagenchauffeurs. Zij hebben een quotum van 400 liter per dag (wat ze nooit opkrijgen) dus over 60 liter doen ze niet moeilijk.



GastvrijheidOp de schaal van 10 krijgt Iran een dikke 10! We worden overal uitgenodigd. Vergeef het ons ook dat als we thuiskomen we ons als celeberties gedragen… als we ingehaald worden zitten mensen omgekeerd in de auto, ze stoppen, rijden achter ons en halen weer in, we wuiven als beatrix Als we stoppen in een stadje staan er binnen no time 20 mensen om de bus, ze vechten er bijna om waar we thee mogen drinken, overal waar we lopen moeten er handen geschud worden (vooral martijn) en we worden aangestaard alsof we popstars zijn. Dus vergeef het ons wij kunnen er niks aan doen :-)


VeiligheidIs Iran veilig? Ja! Het zijn zulke gastvrije en aardige mensen dat we ons nog geen seconde onveilig hebben gevoeld. Het enige wat wat aanpassing vergt is het verkeer maar buiten dat… helemaal niks. Toen we laatst weer eens bij iemand uitgenodigt werden om te blijven slapen haalde de vrouw des huizes dekens voor ons, ze was alleen vergeten dat de kalashnikov daar ook in verstopt zat. Hij viel voor ons op de grond! hahaha

Liefs M&MWe hebben weer wat foto's!

Terug naar Turkije

dinsdag 23 november 2010 16:38 Gepost door Maud en Martijn 5 reacties
Landen; Syrie, Jordanie, Turkije
Km. 249.930

In Aquaba, het zuidelijkste puntje van Jordanie, hebben we afscheid genomen van alle Enschedeers die door reizen naar Egypte. Wij rijden weer naar het noorden waar we bij Wadi Rum de woestijn in duiken. Eigenlijk mogen er alleen 4 wheel drives het gebied in dus dat is die van ons ook even...... en we hebben uit betrouwbare bronnen vernomen dat er midden in de woestijn een geel VW t2 busje is gesignaleerd.. (dus kunnen wij natuurlijk niet achterblijven!) We laten wat lucht uit de bandjes lopen (gewoon tot 30 tellen terwijl je de band leeg laat lopen) zoals echte dessert rijders doen en gaan op pad. Na een kilometer zitten we vast.....hartstikke vast. Net uit het zicht van het dorp en omdat het al donker wordt is dit onze slaapplaats voor de nacht. Morgen zien we wel verder. Een uur later stopt er een jeep, het blijkt een bedoeine die ons wel los wil trekken en we kunnen bij zijn kamp slapen. Het los trekken lukt hem ook niet en dan zegt hij: "I will make your car 4wd" en laat de voorbanden bijna helemaal leeg lopen! En ja hoor, we kunnen weer rijden, ongelofelijk! S'avonds eten we bij de bedoeinen en die ochtend worden we gewekt door een raar geluid, er wordt een geit geslacht, natuurlijk, logisch!


's middags maken we nog een dessert tour samen met Robbert & Clary, 2 Nederlandse Australiers. Wadi Rum is echt fantastisch, dessert, rotsen veel zacht zand.

Vanuit Wadi Rum rijden we naar Syrie. De grensovergang verloopt redelijk soepel en vanuit Damascus rijden we door de woestijn naar Palmyra. Heerlijk om in de woestijn te kamperen. Er is geen teken van leven te bekennen, het lijkt wel een maanlandschap! Hier en daar hebben we wat takjes kunnen vinden, net genoeg om die avond een kampvuurtje te maken. 


De grensovergang van Syrie naar Turkije is heel vaag, in eerste instantie stond ie niet aangegeven alleen op de kaart dus we hoopten dat ie uberhaupt nog bestond. In het grensdorpje Al Qamishli aangekomen zien we tot onze opluchting een bord Turkije links. We volgen de rotonde en ineens blijkt de afslag naar de grens de afslag van de rotonde te zijn. We zijn de enige auto, de rest zijn Irakezen die verplicht even de grens over moeten om hun 3-maanden visum te vernieuwen. De syrische douane lijkt in het begin zeer chaotisch en er wordt vaak "money, money" naar ons geschreeuwd. Uiteindelijk blijkt er systeem in te zitten en het gaat er snel. De Turkse kant gaat minstens zo snel en binnen een half uur zijn we de grensen over. Blijkt dat ze net dicht gingen en ons er nog snel even doorheen wilden werken: Mooi wark!

Vanaf de grens rijden we door Koerdisch Turkije. Het blijkt niet veilig te zijn volgens de kenners. We voelen ons niet onveilig, want om het uur staat er een militaire post incl. tanks en kalasnikovs, die onze paspoorten checken. Wel vraagt 1 militair: Turkey has so many beautifull places, why do you come here? Die nacht vinden we een stille weg met een parkeerplaatsje en willen er gaan slapen. Een passerende automobilist maakt ons duidelijk dat het niet echt veilig is, we moeten hem maar volgens naar het volgende dorp. Het is een bergdorpje waar wij wel eens de eerste buitenlanders ooit kunnen zijn, althans zo worden we nagestaard. Die avond eten we met zijn familie mee en moeten er zelfs blijven slapen. Dit slaan we vriendelijk af, onze bus is toch beter....

De hele weg door Turkije is werkelijk fantastisch ondanks de militaire aanwezigheid. Het komt in onze top 5! We komen in de stad Van aan waar we een paar dagen blijven. Lekker een hotel in om te douchen en er worden wat onderdelen voor de VW besteld zodat hij er weer even tegenaan kan.

We hebben natuurlijk weer wat foto's van Syrie...

en we hebben een nieuw filmpje klik hier voor de link

Voor de mensen die het nog niet hebben gevonden in de rechternavigatie staat een link 'wil je weten waar we zijn'. Hier spotten we dagelijks onze slaapplek en kun je in google maps bekijken waar we staan. 


Liefs M&M

Ps. bedankt voor alle leuke reacties! we vinden het super dat iedereen zo betrokken is
  

Syrie & Jordanie

woensdag 10 november 2010 18:14 Gepost door Martijn & Maud 16 reacties
Inmiddels zijn we in Jordanië beland! Het land waar we toch wel erg naar uitkeken en waar we graag een omweg voor wilden maken op onze route. Maar om in Jordanië te komen ging onze weg eerst door Syrië. Om van Turkije de Syrische grens over te komen was überhaupt al een heel spektakel. Wederom heeft voornamelijk Martijn alle hokjes aan de grens post gezien en de meeste meerdere malen J maar 3 uur later hadden wij alle stempels de bus had alle stempels en mochten we door naar Syrië. Bij de grens zijn we ook Niek & Karin die met hun motoren naar Afrika reizen (uit Enschede) weer tegengekomen.

Het was even wennen om van Turkije naar Syrië te gaan, waar in Turkije wel vrouwen een hoofddoek dragen waren er in Aleppo veel vrouwen totaal zwart gesluierd waren, sommigen zelf met zwart gaas voor de ogen. Ook de omgang met mannen is totaal anders als ik soms wat vroeg aan een man kreeg Martijn het antwoord. De eerste dag was dan ook even lastig maar al gauw bleek toen we in andere steden kwamen dat het allemaal wel mee viel en veel moderner waren. Zeker Damascus was erg modern terwijl het toch pretendeert een van de oudste steden van de wereld te zijn. We zijn er zelfs naar de bios geweest!

De mensen in Syrië zijn nog vriendelijker Een nacht hebben we bij een familie thuis geslapen, hij als Moslim zou zich schamen als we in de bus sliepen. We moesten in hun bed, zij namen de logeerkamer wel. Die avond zijn we bijna opgeven voor een pyramide spel en is Martijn zwaar aan de dunne geraakt door de lokale hap.

De wegen in Syrie zijn daarentegen wat minder vriendelijk… gelukkig zijn we er aan het wennen, zeker het eerste gedeelte van het land was een grote Zwitserse gatenkaas. En dan helpt het niet mee dat de bevolking hier stuntcoureur is. Wat een wegtalenten zeg NOT haha

Na 5 dagen Syrië gaan we op weg naar Jordanië, wederom leuk om alle stempels te verzamelen om de grens over te mogen. Het ging iets sneller dan Syrië maar al met al toch nog 2 uur. Vanaf de grens rijden we direct naar Amman waar we Niek & Karin weer spotten, we spreken af de volgende dag te gaan kamperen langs Kings Highway. Een fantastische weg door bergen, canyons en supermooie natuur. Onze plek die we vinden is echt fantastisch op het hoogste punt van de canyon met megauitzicht over alles en iedereen. Na een vuurchallenge (de mannen moeten natuurlijk even laten zien wat ze kunnen) maken we kampvuur en gaan we lekker bbq-en. Dit zijn toch wel de momenten waarvoor je het doet!

De volgende dag scheiden onze wegen weer en wij gaan naar de hotsprings, lekker wassen en zwemmen. We worden vriendjes met het politiebureau op locatie en drinken zoals echte Jordanezen doen chai (thee) en café met ze. Ook ’s ochtends kunnen we natuurlijk niet vertrekken zonder een theetje te hebben gedaan. Daarna op naar Petra.


Omdat het 9 november is en er verkiezingen zijn is iedereen vrij, en let wel verkiezingen zijn niet als verkiezingen in Nederland. Het gaat er hier net iets anders aan toe. Auto’s zijn van top tot teen versierd met posters/foto’s van politieke figuren. Zie je het al voor je iedereen in Nederland met een levensgrote foto van Balkenende of Rutten op je auto! Ook toeteren gaat ermee gepaard en wel de hele dag door, de posters hangen echt door de hele stad, ook gewoon voor alle wegborden. En op de dag van verkiezingen is het helemaal gekkenwerk. Hele families worden in de auto gepropt hangen uit het raam schreeuwen, toeteren, zingen, zwaaien met pistolen. Echt heel apart om mee te maken.

Bij Petra aangekomen zien we de motoren van Niek & karin al staan, ook het gele vw busje van Gerard en Marloes (ook uit Enschede, wat is dat toch??) staat er. Gezellig!

De komende dagen gaan we Petra ontdekken, op woestijnsafari in wadi rum en snorkelen in Aqaba in de rode zee. Vervelend hoor J

Liefs M&M

Klik hier voor de foto's (het zijn er een beetje veel....)

Turkije laatste week

zondag 31 oktober 2010 12:50 Gepost door Martijn & Maud 8 reacties
Deze keer alleen maar leuke dingen te vertellen! Ook weleens leuk J

De auto rijdt weer als een trein, speciaal voor ons heeft de garage op zondag doorgewerkt en als verassing komen ze hem zondagavond zelf brengen naar ons hotel! Wat een service. De volgende dag nog wat testritjes gemaakt en hij reed goed alleen de afstelling was nog niet optimaal. Dus nog een keer naar de garage om alles te af te laten stellen. Gelijk even de olie vervangen en wij kunnen er weer tegen aan. De auto klinkt zelfs beter dan voorheen!

Na een lunch samen met Aysel en Kahn, nemen we afscheid van de familie en gaan we weer rijden! We besluiten naar Patara te gaan, das zo’n mooie archeologische site. Als we er zijn blijkt het meer om het mooie strand te gaan dan om de oude stenen die her en der verspreid liggen. We genieten dus een paar uurtjes van de middellandse zee zon! Daarna op weg naar Olympos. We hadden er al veel over gelezen en de rit er naartoe is al mooi. Vanaf de snelweg is het 11 kilometer naar de kust maar dan wel bergaf over smalle slingerweggetjes. Olympos blijkt een hippie sfeertje te hebben en het draait ook weer meer om het mooie strand dan om de archeologische achtergrond…voor ons tenminste.

Daarna door naar “de brandende berg”. Maud had hierover gelezen maar wist er niet het fijne van, ze dacht dat het om een spectaculaire zonsopgang ging. Na de weg gevraagd te hebben bleken we er al 25km voorbij gereden te zijn, het was de afslag na Olympos. Het stuur werd om gegooid en wij naar die berg! Weer een slingerweggetje vanaf de snelweg richting de zee. We kwamen er achter dat het letterlijk een brandende berg was, er sijpelt methaangas uit de grond en dat brand 24/7. We besluiten het s’avonds te bezoeken want in het donker zou het mooier zijn. Vanaf de parkeerplaats is het zon kilometer bergop klauteren maar als we aankomen staan we versteld……ongeveer 20 haardvuren verspreid over een halve hectare met uitzicht op de baai.

Vanaf ons uitzichtpunt komen we er ook achter dat we in de zelfde baai zijn uitgekomen waar Olympos ligt! Ons 2de weggetje blijkt de andere route naar Olympos te zijn. We zoeken een plekje aan het strand om te slapen en ‘s ochtends blijken we 40 meter van het blauwe water te staan….ons bad!

Die dag rijden we langs de kust over prachtige slingerwegen richting Antalya. Net na Antalya slaan we rechts af de bergen in en zeggen daarmee de zee voor een aantal weken vaarwel. We gaan op weg naar Cappadocia met zijn prachtige rotsformaties. Onderweg komen we door Konya, een miljoenenstad met de goedkoopste kip döner tot nu toe, 0.75 euriecent!

We belanden in Göreme dat midden in Cappadocia ligt. Het is er fantastisch, gorges, dalen, grothuizen, plateaus, noem maar op. Een dag lang gaan we met een bustour mee om alles te zien en dan komen we er ook direct achter dat ons busje en wij 2tjes beter zijn dan wat dan ook. ‘s Avonds vinden we een briefje achter de wisser van 2 Enschedeers die met de motor op pad zijn. We zoeken ze op en het blijkt dat ze een paar straten verderop wonen in Enschede!! Ze zijn op weg naar Z-Afrika en gaan ook via Syrië, ons volgend land. De volgende ochtend komen we elkaar nog even tegen als we uit Göreme vetrekken…..op weg naar Syrië!

hierbij de link naar de foto's

Liefs M&M

ps. internet vinden wordt al lastiger en de telefoon doet het ook niet meer vanaf syrie...

Panne in Dalyan

zaterdag 16 oktober 2010 21:55 Gepost door Maud en Martijn 5 reacties
Km 244.567
Land: Turkije

244.444
Nadat we het magische getal op de kilometerteller van 244.444 km voorbij waren begon het gedonder. Na een hele stijle snelweg van 10/12% ongeveer 10 km en datzelfde weer naar beneden kwam er rook onder de kap vandaan. Het koelreservoir was leeg...... Na een nachtje slapen hadden we gehoopt dat het voorbij zou zijn, maar de volgende dag stonden we al snel weer stil bij een tankstation aan de snelweg. Ene Murat (volgens Maud met hele mooie blauwe ogen) probeerde ons te helpen maar hij sprak geen engels, hij belde Halil die goed engels sprak en we vertelde hem ons probleem. Hij regelde weer een sleepwagen die ons weer naar Beyram's gagare bracht.

Dit is de korte versie, de echte versie duurde stukken langer, de turkse manier van een probleem oplossen is er eerst een uur omheen te gaan staan en te discussieren wat het zou kunnen zijn. Toen was er nog het taalprobleem 'no english'. veel heen en weer gepraat maar wij wisten niet waar het over ging en wat er geregeld werd. Uitendelijk na een uur kwam Murat terug met Halil aan de telefoon die ons een betrouwbaar adresje kon leveren van een garage, ook kon hij een sleepwagen regelen die zou over een anderhalf uur arriveren. Maar sleepwagen 1 kwam en nam ons niet mee, we pasten niet op de wagen. We zijn over een uur terug. Eindelijk kwam de juiste en die bacht ons dachten we naar een 'officiele' VW garage. we scheurden een straatje binnen met alleen maar garages, niet echt een plek voor een VW garage zou je zeggen. We werden voorgesteld aan Beyram die de klus voor ons wel even zou klaren. Ok ook goed...

Beyram bleek een hele aardige monteur die ook geen Engels sprak maar wel al snel ons motorblokje uit elkaar getrokken had. We dachten dat het de koppakking was maar dat bleek niet het enige probleem.......er zat een scheur in de cilinderkop! (voor de niet technischen onder jullie, das niet best!) Die nacht zouden we overnachten in de garage van Beyram in ons busje maar we moesten eerst met hem naar huis om met zijn familie kennis te maken en te eten en drinken. En de hele familie wou ons bussy zien..... hup allemaal in de auto naar garage.
achterin de auto van Beyram met de hele fam..

De volgende dag werden we wakker in de garage en opende we de deuren voor business. Er werd druk getelefoneerd om de onderdelen zo goedkoop mogelijk te krijgen. Er was een nieuwe kop nodig, kleppen, pakkingen, enz. We hebben bijna de hele dag in de garage rond gehangen, Turkse thee gedronken, met handen en voeten gesproken. Tegen het eind van de middag waren de onderdelen besteld. Ook kwam Halil langs, onze tolk. Hij bleek 2 hotels te hebben in Dalyan en nodigde ons uit om daar te logeren tot onze bus weer in orde was. Zijn vrouw, Aysel, bleek nog vriendelijker. Naast 2 hotels en tolk bleek hij ook een eigen toeristenbureau te runnen. Dus werden we uitgenodigd om de volgende dag op een boottocht te gaan naar Turtle beach en daarna een modder bad nemen.
Modderbadje...

Het blijkt dat de "pech" met ons busje ook hele leuke dingen met zich mee brengt. Ten eerste kunnen we gewoon douchen, we onmoeten steeds hele vriendelijke mensen die ons graag willen helpen en we komen in plaatsjes, zoals Dalyan, die we anders niet zo snel ontdekt hadden. 


Hopelijk is ons busje snel weer klaar want we missen hem toch wel een beetje. 

Groetjes M&M







18-10-2010: Kleine update, de bus rijdt weer!!!

Totally Turkey

zaterdag 9 oktober 2010 22:35 Gepost door Maud en Martijn 3 reacties
km 244.153
Land: Turkije

We zijn dus in Turkije! Als het goed is rijden we hier nog 3 weekjes rond.

Allereerst zijn we naar Istanbul gereden. Van tevoren hadden we een parkeerplek voor de bus uitgezocht midden in de stad. Nou, de Lonely Planet had gelijk hoor: "rij niet zelf door Istanbul, het is een chaos" Wij misten onze afslag en reden totaal verloren door de stad. Op een gegeven moment zag Maud een winkel die kaarten verkocht en ze stapte uit. Ik daarintegen kon onmogelijk blijven wachten op de stijle eenrichtingsweg en moest doorrijden. Ik kon de koppelinsplaten horen kreunen. Maud rende door de straatjes om me niet uit het oog te verliezen (natuurlijk stijl omhoog!). We parkeerde uiteindelijk ergens midden in de stad op een bewaakte parkeerplaats.
Martijn aan de waterpijp

Heel toevallig was Astrid ook in Istanbul, samen met een vriendin, Monique. We spraken de volgende dag af en hebben alle mooie dingen gezien.

relaxen.... na veel lopen

aanzicht Istanbul vanaf de brug

Blue Mosque

Na Istanbul zijn we verder zuidwaarts gereden. Van de hoofdweg af "wat dat is niet zo saai" Nou, dat hebben we geweten. Het uitzicht was super maar de weg onverhard, veel gaten en stijl, errug stijl! En niet alleen omhoog, ook weer naar beneden! Uiteindelijk kwamen we weer op normale wegen uit en hebben een plakje voor de nacht gezocht.

De volgende dag hebben we de oversteek gemaakt met de boot naar Azie en de laatste dagen blijkt dat we aardig door kunnen rijden en toch nog veel zien. We slapen op allerlei plekken zoals bij jachthavens, kippeboeren of busstations. Bij onze eerste stop in Turkije heeft een meisje wat zinnen voor ons opgeschreven in het Turks en dat is een live saver! Zodra we met dat briefje komen in het ijs gebroken en vindt iedereen het prima dat we er onze bus parkeren. Jammer dat de mensen bijna geen Engels spreken zodat het lastig communiceren is. Maar zijn ontzettend vriendelijke mensen allemaal!

Morgen gaan we naar een spa resort, eindelijk weer eens wassen en douchen. Gelukkig is het water er al bruin!

Klik hier voor de foto's

Groeten, M&M

Bijna in Azie....

zondag 3 oktober 2010 23:06 Gepost door Maud en Martijn 12 reacties
km 242.755
landen: Bulgarije, Griekenland & Turkije


Na onze Servische vrienden gedag gezegd te hebben zijn we de grens met Bulgarije overgegaan. We hebben de hele dag gereden om uiteindelijk via Sofia uit te komen in Momchilovtsi. De bus moest er aardig an trekken want het waren smalle bergweggetjes. De volgende dag kreeg dit nog een staartje....maar dat later.




Het adres hadden we van Martijns vader, hij heeft daar jaren terug veel Rakieja gedronken..... We moesten zoeken naar Ilya & Elena Kanev en die waren errug snel gevonden. In de lokale shop was zijn naam wel bekend en ik moest maar even met iemand meerijden. Binnen 2 minuten stond ik handen te schudden met de 2 meter lange Ilya en een half uurtje later hadden we eigen bedden, een warme douche, haardvuur met bbq, drank en veel eten!



De volgende ochtend moest er natuurlijk uitgebereid ontbeten worden en de route werd even doorgenomen. Via een pas geopende grensovergang naar Griekenland. Toen we 100 meter gereden hadden bleek de bus weer te sputteren en al snel stonden we stil langs de weg.....had ik maar eerder de olie nagekeken. Maud werd al snel vrienden met een lokale buschaffeur die totaal geen engels kon en ik werd door een zoon van Ilya meegenomen naar een tankstation waar goede motorolie te koop was. Gelukkig was er geen schade en konden we onze weg vervolgen. 


De grensovergang naar Griekenland was piepklein en ik denk dat wij de eerste Nederlanders zij die hem ooit genomen hebben. Voor de "die hards", het was bij Zlatograd (geitenstad) richting Xanthi in Griekenland. De meest stijle en scherpe bochten door de bergen die je je maar kunt bedenken! Door een jongen op een scooter kregen we een plekje aangewezen om te overnachten. In een prachtige vallei naast een waterkraan.....in de middle of nowhere. 


Via een paar marktjes zijn we vandaag (zondag) doorgereden naar Turkije en hebben we vanavond wer een plekje gezocht om te overnachten. Blijkt dat hier maar heel weinig mensen engels o.i.d. spreken. Uiteindelijk kwamen we bij de familie Benzen Wat een vriendelijke mensen! Al snel zaten we aan de koffie en toen Hibib (de vader) thuis kwam moest er bier gedronken worden en werd er lahmacum gehaald! Ook kregen we nog een pot zelf geplukte abrikozen en nog meer bier! De hele familie woont hier bij elkaar en iedereen kwam even naar de bus kijken. Nu zit ik nog even op hun wifi netwerk de site bij te werken met een vliegende kat op schoot...(blijkt dat als een kat hier lastig is, dat laat je hem over de schutting vliegen.......)


Cheers, Maud & Martijn....op naar Istanboel!


Hier een link met foto's.....EINDELIJK!!

Autopech

donderdag 30 september 2010 21:17 Gepost door Maud en Martijn 9 reacties
Km. 242.306
Landen: Hongarije, Kroatie, Servie 

Autopech
De VW begint door te krijgen wat we gaan doen en sputtert wat tegen. Afgelopen dinsdag zijn de koppelingsplaten vervangen en gisteren een deel van de dynamo.

In Hongarije (Siofok) zouden we bij een Nederlandse boer langs gaan en dat kwam goed uit. Harm en Anna Kalfsbeek waren zo vriendelijk om ons 4 dagen op hun erf te laten wonen terwijl de bus bij de lokale beun (Mr. Hutter) stond om gefixed te worden. Ondertussen hebben wij in thermobaden gedobberd en het Balatonmeer per fiets verkent en lokale zelfgestookte wijnen geproefd. 

Toen we Kroatie in wilde, startte de bus niet meer bij de douane post....wat een plek om niet te starten. Startkabels erbij en we konden weer verder. In Osjiek is de dynamo weer gemaakt en konden we na een paar uurtjes de weg weer op. S'avonds bij een boerenfamilie aan de zelf gemaakte wijn gezeten en Kroatische soaps gekeken. Vandaag veel kilometers gemaakt door Servie en uitgekomen bij Pirot, dicht aan de Bulgaarse grens en weer staan we bij een heel gastvrije familie waar we zodirect gaan eten en rakieja drinken.dat wordt weer lekker slapen! 

We proberen nu weer wat km te maken en gaan rond een uur of 16.00/17.00 een plekje zoeken waar we blijven slapen en zo komen we altijd weer leuke adresjes tegen! 

Het komt er op neer dat de landen voorbij zoefen en de bus wat sputtert maar de lokale bevolking alles goedmaakt!

De eerste landen en al veel geleerd!

zaterdag 25 september 2010 09:46 Gepost door Maud en Martijn 8 reacties
begin stand: 240.026 km
huidige stand: 241.202 km

Eigenlijk wisten we het wel maar toch deden we het verkeerd! De beste camping plek is: minstens 50 meter van de openbare weg, op een vlak! stuk grond en je zoekt hem terwijl het nog licht is! Ook plas je niet binnen een straal van 5 meter van je slaapplek.....en zeker niet als het niet vlak is.

Gisteren hadden we al ons eerste "probleem". Het hengsel van de klep brak en bij het dichtslaan van de achterklep blokkeerde deze de sluiting: Klep vast! Gelukkig sliepen we op het terrein van Fritz(ie) Berger, de camper specialist van zuid duitsland met een megagarage en het probleem was snel gefixed!

Gisteravond kwamen we vast te zitten in het mooie Graz, we moesten door de stad tijdens de spits omdat de hoofdtunnel/ringweg was afgesloten.....met maudje achter het stuur was het fiesta! Het was al donker toen we de snelweg afgingen en dn is het lastig zoeken naar een mooie stee, toch gevonden.....

Nu op weg naar Hongarije, op zoek naar een NL-boer vlakbij Siofok.
Laterzzz

Dit bericht werd mede mogelijk gemaakt door de mac donalds 

Bekijk hier de foto's van het afscheidsfeestje en het vertrek!


We vertrekken!

donderdag 23 september 2010 08:48 Gepost door Maud en Martijn 7 reacties
Eindelijk, de paspoorten zijn binnen, het Carnet de Passage is er, de bus is afgetankt en de schone onderbroeken zitten in het kastje! We kunnen vertrekken! Het is een dagje later dan gepland maar dat kwam niet zo slecht uit, er is best veel te regelen als je een jaar op pad wil! Op naar Duitsland waar onze eerste stop zal zijn... :-)

We willen iedereen bedanken voor de sms-jes, e-mails, cadeautjes alle stroopwafels, de dreuge worsten en andere vormen van steunbetuiging! Hopelijk kunnen we het komende jaar wat leuke verhaaltjes, foto's en filmpjes op deze blog kwijt om jullie een beetje te vermaken.

It giet oan!

p.s. hier ons artikel in het Dagblad van het Noorden!


Abonneren op: Posts (Atom)