Keep rollin' 2 Australia

De auto rijdt weer als een trein, speciaal voor ons heeft de garage op zondag doorgewerkt en als verassing komen ze hem zondagavond zelf brengen naar ons hotel! Wat een service. De volgende dag nog wat testritjes gemaakt en hij reed goed alleen de afstelling was nog niet optimaal. Dus nog een keer naar de garage om alles te af te laten stellen. Gelijk even de olie vervangen en wij kunnen er weer tegen aan. De auto klinkt zelfs beter dan voorheen!

Na een lunch samen met Aysel en Kahn, nemen we afscheid van de familie en gaan we weer rijden! We besluiten naar Patara te gaan, das zo’n mooie archeologische site. Als we er zijn blijkt het meer om het mooie strand te gaan dan om de oude stenen die her en der verspreid liggen. We genieten dus een paar uurtjes van de middellandse zee zon! Daarna op weg naar Olympos. We hadden er al veel over gelezen en de rit er naartoe is al mooi. Vanaf de snelweg is het 11 kilometer naar de kust maar dan wel bergaf over smalle slingerweggetjes. Olympos blijkt een hippie sfeertje te hebben en het draait ook weer meer om het mooie strand dan om de archeologische achtergrond…voor ons tenminste.

Daarna door naar “de brandende berg”. Maud had hierover gelezen maar wist er niet het fijne van, ze dacht dat het om een spectaculaire zonsopgang ging. Na de weg gevraagd te hebben bleken we er al 25km voorbij gereden te zijn, het was de afslag na Olympos. Het stuur werd om gegooid en wij naar die berg! Weer een slingerweggetje vanaf de snelweg richting de zee. We kwamen er achter dat het letterlijk een brandende berg was, er sijpelt methaangas uit de grond en dat brand 24/7. We besluiten het s’avonds te bezoeken want in het donker zou het mooier zijn. Vanaf de parkeerplaats is het zon kilometer bergop klauteren maar als we aankomen staan we versteld……ongeveer 20 haardvuren verspreid over een halve hectare met uitzicht op de baai.

Vanaf ons uitzichtpunt komen we er ook achter dat we in de zelfde baai zijn uitgekomen waar Olympos ligt! Ons 2de weggetje blijkt de andere route naar Olympos te zijn. We zoeken een plekje aan het strand om te slapen en ‘s ochtends blijken we 40 meter van het blauwe water te staan….ons bad!

Die dag rijden we langs de kust over prachtige slingerwegen richting Antalya. Net na Antalya slaan we rechts af de bergen in en zeggen daarmee de zee voor een aantal weken vaarwel. We gaan op weg naar Cappadocia met zijn prachtige rotsformaties. Onderweg komen we door Konya, een miljoenenstad met de goedkoopste kip döner tot nu toe, 0.75 euriecent!

We belanden in Göreme dat midden in Cappadocia ligt. Het is er fantastisch, gorges, dalen, grothuizen, plateaus, noem maar op. Een dag lang gaan we met een bustour mee om alles te zien en dan komen we er ook direct achter dat ons busje en wij 2tjes beter zijn dan wat dan ook. ‘s Avonds vinden we een briefje achter de wisser van 2 Enschedeers die met de motor op pad zijn. We zoeken ze op en het blijkt dat ze een paar straten verderop wonen in Enschede!! Ze zijn op weg naar Z-Afrika en gaan ook via Syrië, ons volgend land. De volgende ochtend komen we elkaar nog even tegen als we uit Göreme vetrekken…..op weg naar Syrië!

hierbij de link naar de foto's

Liefs M&M

ps. internet vinden wordt al lastiger en de telefoon doet het ook niet meer vanaf syrie...

Km 244.567
Land: Turkije

244.444

Nadat we het magische getal op de kilometerteller van 244.444 km voorbij waren begon het gedonder. Na een hele stijle snelweg van 10/12% ongeveer 10 km en datzelfde weer naar beneden kwam er rook onder de kap vandaan. Het koelreservoir was leeg...... Na een nachtje slapen hadden we gehoopt dat het voorbij zou zijn, maar de volgende dag stonden we al snel weer stil bij een tankstation aan de snelweg. Ene Murat (volgens Maud met hele mooie blauwe ogen) probeerde ons te helpen maar hij sprak geen engels, hij belde Halil die goed engels sprak en we vertelde hem ons probleem. Hij regelde weer een sleepwagen die ons weer naar Beyram's gagare bracht.

Dit is de korte versie, de echte versie duurde stukken langer, de turkse manier van een probleem oplossen is er eerst een uur omheen te gaan staan en te discussieren wat het zou kunnen zijn. Toen was er nog het taalprobleem 'no english'. veel heen en weer gepraat maar wij wisten niet waar het over ging en wat er geregeld werd. Uitendelijk na een uur kwam Murat terug met Halil aan de telefoon die ons een betrouwbaar adresje kon leveren van een garage, ook kon hij een sleepwagen regelen die zou over een anderhalf uur arriveren. Maar sleepwagen 1 kwam en nam ons niet mee, we pasten niet op de wagen. We zijn over een uur terug. Eindelijk kwam de juiste en die bacht ons dachten we naar een 'officiele' VW garage. we scheurden een straatje binnen met alleen maar garages, niet echt een plek voor een VW garage zou je zeggen. We werden voorgesteld aan Beyram die de klus voor ons wel even zou klaren. Ok ook goed...

Beyram bleek een hele aardige monteur die ook geen Engels sprak maar wel al snel ons motorblokje uit elkaar getrokken had. We dachten dat het de koppakking was maar dat bleek niet het enige probleem.......er zat een scheur in de cilinderkop! (voor de niet technischen onder jullie, das niet best!) Die nacht zouden we overnachten in de garage van Beyram in ons busje maar we moesten eerst met hem naar huis om met zijn familie kennis te maken en te eten en drinken. En de hele familie wou ons bussy zien..... hup allemaal in de auto naar garage.

achterin de auto van Beyram met de hele fam..

De volgende dag werden we wakker in de garage en opende we de deuren voor business. Er werd druk getelefoneerd om de onderdelen zo goedkoop mogelijk te krijgen. Er was een nieuwe kop nodig, kleppen, pakkingen, enz. We hebben bijna de hele dag in de garage rond gehangen, Turkse thee gedronken, met handen en voeten gesproken. Tegen het eind van de middag waren de onderdelen besteld. Ook kwam Halil langs, onze tolk. Hij bleek 2 hotels te hebben in Dalyan en nodigde ons uit om daar te logeren tot onze bus weer in orde was. Zijn vrouw, Aysel, bleek nog vriendelijker. Naast 2 hotels en tolk bleek hij ook een eigen toeristenbureau te runnen. Dus werden we uitgenodigd om de volgende dag op een boottocht te gaan naar Turtle beach en daarna een modder bad nemen.

Modderbadje...

km 244.153
Land: Turkije

We zijn dus in Turkije! Als het goed is rijden we hier nog 3 weekjes rond.

Allereerst zijn we naar Istanbul gereden. Van tevoren hadden we een parkeerplek voor de bus uitgezocht midden in de stad. Nou, de Lonely Planet had gelijk hoor: "rij niet zelf door Istanbul, het is een chaos" Wij misten onze afslag en reden totaal verloren door de stad. Op een gegeven moment zag Maud een winkel die kaarten verkocht en ze stapte uit. Ik daarintegen kon onmogelijk blijven wachten op de stijle eenrichtingsweg en moest doorrijden. Ik kon de koppelinsplaten horen kreunen. Maud rende door de straatjes om me niet uit het oog te verliezen (natuurlijk stijl omhoog!). We parkeerde uiteindelijk ergens midden in de stad op een bewaakte parkeerplaats.

Martijn aan de waterpijp

Heel toevallig was Astrid ook in Istanbul, samen met een vriendin, Monique. We spraken de volgende dag af en hebben alle mooie dingen gezien.

relaxen.... na veel lopen

aanzicht Istanbul vanaf de brug

Blue Mosque

Na Istanbul zijn we verder zuidwaarts gereden. Van de hoofdweg af "wat dat is niet zo saai" Nou, dat hebben we geweten. Het uitzicht was super maar de weg onverhard, veel gaten en stijl, errug stijl! En niet alleen omhoog, ook weer naar beneden! Uiteindelijk kwamen we weer op normale wegen uit en hebben een plakje voor de nacht gezocht.

De volgende dag hebben we de oversteek gemaakt met de boot naar Azie en de laatste dagen blijkt dat we aardig door kunnen rijden en toch nog veel zien. We slapen op allerlei plekken zoals bij jachthavens, kippeboeren of busstations. Bij onze eerste stop in Turkije heeft een meisje wat zinnen voor ons opgeschreven in het Turks en dat is een live saver! Zodra we met dat briefje komen in het ijs gebroken en vindt iedereen het prima dat we er onze bus parkeren. Jammer dat de mensen bijna geen Engels spreken zodat het lastig communiceren is. Maar zijn ontzettend vriendelijke mensen allemaal!

Morgen gaan we naar een spa resort, eindelijk weer eens wassen en douchen. Gelukkig is het water er al bruin!

Klik hier voor de foto's

Groeten, M&M

km 242.755
landen: Bulgarije, Griekenland & Turkije


Na onze Servische vrienden gedag gezegd te hebben zijn we de grens met Bulgarije overgegaan. We hebben de hele dag gereden om uiteindelijk via Sofia uit te komen in Momchilovtsi. De bus moest er aardig an trekken want het waren smalle bergweggetjes. De volgende dag kreeg dit nog een staartje....maar dat later.


Het adres hadden we van Martijns vader, hij heeft daar jaren terug veel Rakieja gedronken..... We moesten zoeken naar Ilya & Elena Kanev en die waren errug snel gevonden. In de lokale shop was zijn naam wel bekend en ik moest maar even met iemand meerijden. Binnen 2 minuten stond ik handen te schudden met de 2 meter lange Ilya en een half uurtje later hadden we eigen bedden, een warme douche, haardvuur met bbq, drank en veel eten!


De volgende ochtend moest er natuurlijk uitgebereid ontbeten worden en de route werd even doorgenomen. Via een pas geopende grensovergang naar Griekenland. Toen we 100 meter gereden hadden bleek de bus weer te sputteren en al snel stonden we stil langs de weg.....had ik maar eerder de olie nagekeken. Maud werd al snel vrienden met een lokale buschaffeur die totaal geen engels kon en ik werd door een zoon van Ilya meegenomen naar een tankstation waar goede motorolie te koop was. Gelukkig was er geen schade en konden we onze weg vervolgen. 


De grensovergang naar Griekenland was piepklein en ik denk dat wij de eerste Nederlanders zij die hem ooit genomen hebben. Voor de "die hards", het was bij Zlatograd (geitenstad) richting Xanthi in Griekenland. De meest stijle en scherpe bochten door de bergen die je je maar kunt bedenken! Door een jongen op een scooter kregen we een plekje aangewezen om te overnachten. In een prachtige vallei naast een waterkraan.....in de middle of nowhere. 


Via een paar marktjes zijn we vandaag (zondag) doorgereden naar Turkije en hebben we vanavond wer een plekje gezocht om te overnachten. Blijkt dat hier maar heel weinig mensen engels o.i.d. spreken. Uiteindelijk kwamen we bij de familie Benzen Wat een vriendelijke mensen! Al snel zaten we aan de koffie en toen Hibib (de vader) thuis kwam moest er bier gedronken worden en werd er lahmacum gehaald! Ook kregen we nog een pot zelf geplukte abrikozen en nog meer bier! De hele familie woont hier bij elkaar en iedereen kwam even naar de bus kijken. Nu zit ik nog even op hun wifi netwerk de site bij te werken met een vliegende kat op schoot...(blijkt dat als een kat hier lastig is, dat laat je hem over de schutting vliegen.......)


Cheers, Maud & Martijn....op naar Istanboel!


Hier een link met foto's.....EINDELIJK!!